zamek...

Niedawno będąc na wsi wybrałam się z tatą i drugą połówką na spacer. Trafiliśmy do Nowego Miasta nad Pilicą. Bardzo lubię to miasteczko, cisza, spokój, nikt się nigdzie nie śpieszy… Przypomniała sobie jak byłam małą dziewczynką, jechałam z tata w stronę miasteczka i w oddali zobaczyłam stary zamek. Stał wielki na górze, w dole piękny widok na Pilicę, miał w sobie cos magicznego, tajemniczego. Pamiętam jak tata zabrał mnie tam, niestety nie pamiętam jak tam trafiłam… Zamek był piękny, wydawał się ogromny… w środku trwały prace remontowe. Tato ubłagał robotników aby pozwolili nam wejść do środka… A tam piękne salony, na ścianach i sufitach piękne malunki, cudna sztukateria… ale wszystko takie smutne, zapomniane… Dla mnie było to cos niesamowitego! Czułam się jak poszukiwacz skarbów. A może natchniemy się na ducha?
Dziś okazało się, że nie musiałam wspinać się po wielkiej górze aby go zobaczyć! Cóż, to tylko dziecięca wyobraźnia…
Postanowiliśmy z tatą , że wrócimy tam…
zamek stał jak stoi… Szkoda tylko, że nadal zapomniany i smutny… Nie było komnat, sztukaterii ani duchów. Były tylko zabite blachą okna, drzwi zamknięte na kłódki i pomazane mury. Jak później doczytałam zaprzestano remontu bo nie było i nie ma pieniędzy…



Ale zamek nadal jest dla mnie zamkiem, piękny, dostojny i tajemniczy patrzy na Pilicę a wokół pilnują go stare drzewa, które pewnie pamiętają czasy jego świetności…
Szkoda, ze w Polsce jest tyle pięknych miejsc, zapomnianych, niszczejących… przecież to kawał naszej historii…



pozdrawiam cieplutko,
violett